Verhalen van het platteland
“Kom maar, moppie”, zeg ik tegen dochter Roos en til haar uit haar stoel. Ruim anderhalf is ze nu; ze loopt, rent, springt en kan al drie woordjes achter elkaar zeggen. Een eigenwijze meid. Maar vanochtend kan ze enkel huilen, krijsen. Om een tandje dat moet doorkomen, moeheid, jeukende muggenbultjes: ik kom er niet achter. …
Onlangs liep er een meisje van een jaar of drie in onze boerderijwinkel. Ze stond stil bij een foto aan de muur en vroeg: “Waar is dat varkentje?” Met een mond vol tanden keek ik naar haar vader. Hij lachte, wees naar de vriezer en joelde: “Daar ligt het varken.” De lip van het meisje …