Welkom

“Je lijkt helemaal geen boerin!” Een uitroep die ik vaak hoor als ik mezelf voorstel. Alsof mensen dan toch een ronde vrouw met rode appelwangen en klompen verwachten. Stereotype.
Ik gebruik de titel boerin, net zoals ik mezelf moeder, geograaf, grafisch vormgever en columniste noem. Want dat ben ik ook. Het was de liefde die me in 2010 van de stad naar het platteland bracht. De liefde voor Boer Jurre.

En natuurlijk was het wennen. Want een boerderij ligt niet bij de winkels en terrassen om de hoek. En of het nu Kerst of Pasen is: de koeien moeten worden gemolken. Werk en privé lopen keihard door elkaar en met maar één week vakantie per jaar is een wereldreis geen optie. Toch zag ik ook de mooie kanten. De ruimte, de rust. Eenvoud. Ik verdiepte me in duurzaamheid, biologische landbouw en het werken met de seizoenen. Ben rauwe (onbewerkte) melk gaan drinken en eigen kaas en koe gaan eten. Ook voerde ik de kalfjes en haalde ik ’s zomers de koeien uit de wei. Zo groeide ik in mijn rol als boerin.

Maar nog steeds loop ik ook graag op pumps. Houd ik van jurkjes en make-up. Ga ik graag naar de stad, zoek ik het rumoer. En ik ervaar het als een enorme rijkdom dat ik beide werelden binnen bereik heb.

Waarom deze website? Omdat ik jullie graag de verhalen van het platteland vertel. Om de kloof tussen de stad en het platteland te dichten, transparant te zijn. Te vertellen wat boeren doen. Waarom ze dat doen. En hoe ons voedsel wordt bereid.
De verhalen zijn soms rauw, maar altijd eerlijk. Ik hoop dat je er plezier aan beleeft.